Historia browaru regionalnego Pilsweizer
Historia browaru regionalnego Pilsweizer sięga XIX wieku. Pierwsza wzmianka o Browarze w Siołkowej pochodzi z roku 1804, jednak nie wiadomo, kim był jego założyciel. Bardziej sprecyzowane materiały to dane dotyczące I połowy XIX wieku, około roku 1830. Wówczas rząd austriacki sprzedał miasto Grybów wraz z szesnastoma wsiami należącymi do starostwa w Grybowie baronowi pochodzenia austriackiego, Ferdynandowi Hoschowi.
W majątku barona Hoscha znajdowało się siedem małych browarów. Największym z nich był browar w Siołkowej. Browar ten w późniejszym czasie został wydzierżawiony Żydom. Stan ten trwał do roku 1887, kiedy to browar zakupił Franciszek Paschek. Paschek natychmiast przystępuje do modernizacji i rozbudowy zakładu piwowarskiego.
Jako doskonały fachowiec w tej dziedzinie pragnie stworzyć duży i nowoczesny zakład piwowarski. Bardzo dobra woda z pobliskiego źródła, oraz wielki kunszt piwowarów sprawiły, że piwo z tego browaru stało się sławne w C.K. Monarchii. Dostarczano je do Koszyc, Wiednia i Budapesztu. O dobrej jakości piwa świadczył fakt, że w latach 1910-1911 na wystawie w Wiedniu, piwa grybowskie otrzymywały złote medale. Bogate plany oraz perspektywiczną rozbudowę zakładu przerywa nagła śmierć Franciszka Paschka.
Paschek i syn
W roku 1915 browar przejmuje jego syn, który kończy rozpoczętą przez ojca rozbudowę i modernizację browaru w Siołkowej. Po ukończeniu modernizacji i rozbudowy zakładu, Franiszek Paschek II pozyskuje nowych odbiorców, z wielkim powodzeniem sprzedaje swój produkt na terenie Austro-Węgier. W tym czasie w browarze wytwarza się następujące gatunki piwa: „Marcowe” – 12° Blg, „Bock” – 18° Blg, „Porter” – 22° Blg.
Jako doskonały fachowiec w tej dziedzinie pragnie stworzyć duży i nowoczesny zakład piwowarski. Bardzo dobra woda z pobliskiego źródła, oraz wielki kunszt piwowarów sprawiły, że piwo z tego browaru stało się sławne w C.K. Monarchii. Dostarczano je do Koszyc, Wiednia i Budapesztu. O dobrej jakości piwa świadczył fakt, że w latach 1910-1911 na wystawie w Wiedniu, piwa grybowskie otrzymywały złote medale. Bogate plany oraz perspektywiczną rozbudowę zakładu przerywa nagła śmierć Franciszka Paschka.
Kolejne pokolenie Paschka
W roku 1924, kiedy browar jest w pełnej produkcji piwa i szerokiej sprzedaży, umiera Franciszek Paschek II, a browar dziedziczy małoletni syn, Franciszek Paschek III. W imieniu swojego syna zakładem kieruje i zarządza Marietta Paschek, wdowa po zmarłym Franciszku II i matka nieletniego Franciszka Paschka III. Głównymi odbiorcami piwa pani Paschkowej byli grybowscy Żydzi, stanowiący 95% wszystkich odbiorców. Pozostałe 5% to kupcy z terenów Bobowej, Gorlic, Jasła, Krakowa, Nowego Targu, a nawet Żywca. W tym okresie w Grybowie, znajdowało się sześć piwiarni, w których podawano różnego gatunku piwo produkowane w browarze siołkowskim. Wśród klientów grybowskich piwiarni byli nie tylko mieszkańcy miasteczka i okolicznych wsi, ale widać było wielu przybyszów spoza rejonu Grybowa i okolic. Do znanych piwiarni w Grybowie należały: Piwiarnia Fabera Nuchyma, Szlomy Finka, Klaftera, Herbachy Ruhrera oraz rozlewnia i hurtownia piwa Adolfa Krugera.
Następstwa II wojny światowej
Po wybuchu II w. św. produkcja piwa utrzymywała się na średnim poziomie, a nawet następowała powoli tendencja malejąca. Spowodowane to było mniejszym popytem, brakiem odbiorców oraz utrudnionym transportem. Produkcja i dystrybucja piwa stopniowo pogarszała się, zaczynało brakować surowca do produkcji.
Nałożone restrykcje ze strony okupanta hitlerowskiego również miały wpływ na gorszą sytuację browaru. W czasie niemieckiej okupacji w browarze nastąpiła zmiana na stanowisku gospodarza browaru. Nowym gospodarzem oraz zarządcą dóbr Marii Paschek, został Ronald Decker. W czasie działań wojennych zniszczona została warzelnia i strych słodowni, częściowo zniszczono inne obiekty należące do zakładu piwowarskiego.
Pomimo tych zniszczeń, nadal, choć w skromnych ilościach, produkcja piwa była prowadzona. Na wyraźny rozkaz Niemców wytwarzano tylko dwa gatunki piwa, to jest „Marcowe” 6° Blg, i to piwo sprzedawano wyłącznie dla Polaków oraz specjalne piwo „Marcowe” 12° Blg, sprzedawano wyłącznie dla konsumentów niemieckich.
Z chwilą wycofania się Niemców z Grybowa i okolic, zaniechano produkcji piwa z powodu braku surowców i zawieruchy wojennej. Po zakończeniu wojny Maria Paschek wraca do Grybowa na swoją posiadłość i uruchamia zakład piwowarski, lecz jak się okazało na krótko. W styczniu 1946 roku wchodzi w życie „Ustawa o nacjonalizacji przemysłu” i w ten sposób browar w Siołkowej znów zmienia właściciela, zostaje własnością państwa.
Ostatnie 30 lat
Na długo zanim jeszcze doszło do powstania i pierwszych sukcesów producenta piwa lokalnego Pilsweizer, do 1989 roku Browar Grybów, należał do struktur Okocimskich Zakładów Piwowarskich w Okocimiu, jako jeden z zakładów produkcyjnych. Po przekształceniu Przedsiębiorstwa Państwowego Zakłady Piwowarskie w Okocimiu w spółkę akcyjną, Browar Grybów został wydzielony, jako samodzielna jednostka organizacyjna podlegająca pod władze samorządowe. Od 1990 roku Browar Grybów funkcjonuje, jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W 2004 roku na gruzach upadłego Browaru Grybów powstał nowy – Browar Grybów Dystrybucja Sp.z o.o.
W roku 2005 Browar Grybów nabyli ojciec Ivan i syn Andrej Chovanec. To wydarzenie określane jest mianem nowej ery dla Browaru z Grybowa. Zainwestowane środki przeznaczyli na nową technologię oraz rozwój Browaru. W 2007 rozpoczęła się sprzedaż pod nową marką Pilsweizer.
W roku 2009 została założona nowa firma Pilsweizer Spółka Akcyjna, która od tej pory produkuje i sprzedaje szlachetny złoty trunek, jako ostatni browar regionalny na Małopolsce i Podkarpaciu. Cytując fragment kultowego czechosłowackiego film pt: Lemoniadowy Joe ”Alkohol podawany w małych dawkach , nie szkodzi w jakiejkolwiek ilości…”.